Το μυστηριώδες νησί της Υεμένης

Ανακαλύψτε τη Σοκότρα. 
Eκεί που όλα τα παράξενα συμβαίνουν…
      

  

Η απομονωμένη Σοκότρα, 220 μίλια μακριά από την ηπειρωτική Υεμένη, δίνει «στέγη» σε μία πληθώρα παράξενων φυτών και ζώων που προσαρμόστηκαν μοναδικά στο θερμό, απόκρημνο και ανεμοδαρμένο νησί.

Σήμα κατατεθέν της χλωρίδας της Σοκότρα, το δέντρο «Αίμα του δράκου» χρησιμοποιεί τα υπερυψωμένα κλαδιά του για να αιχμαλωτίσει την υγρασία του αέρα.

Η έντονη ηφαιστειακή δραστηριότητα της αρχαιότητας σχημάτισε τα βουνά Hajhir, όπου άγριες κορυφές από γρανίτη υψώνονται κοντά στα 5.000 πόδια. Η νυχτερινή συννεφιά παρέχει την απαραίτητη υγρασία για την επιβίωση της χλωρίδας της περιοχής, η οποία είναι μία από τις πιο πλούσιες σε όλη την Ασία.

Ο «Μοναχός Χαμαιλέοντας» συναντάται μόνο στη Σοκότρα και αποτελεί το 90% των ερπετών του νησιού. Οι αυτόχθονες πιστεύουν ότι είναι πλάσμα της μαγείας και λένε ότι όποιος ακούσει το σφύριγμα του θα χάσει τη μιλιά του.

Σαλιγκάρια της στεριάς σκαρφαλώνουν πάνω στα δέντρα της άγονης πεδιάδας Zahr για να γλιτώσουν από τη ζέστη και τα σαρκοφάγα σκαθάρια. Δυστυχώς, όμως, παραμένουν εκτεθειμένα στα πεινασμένα πουλιά.

Ο κάβουρας του γλυκού νερού Socotrapotamon socotrensis είναι ενδημικός στη Σοκότρα. Χωρίς την παρουσία ιθαγενών ψαριών που το ανταγωνίζονται, αυτοί οι κάβουρες καταλαμβάνουν την κορυφή της θαλάσσιας τροφικής αλυσίδας.

Στη διάλεκτο της Σοκότρα αυτό το φυτό ονομάζεται mishhahir και αποτέλεσε βασική πηγή τροφής για τους κατοίκους του νησιού σε περιόδους μεγάλης πείνας.

Το «τριαντάφυλλο της ερήμου» πήρε το όνομά του από τα άνθη του, τα οποία μπορεί να μη μοιάζουν με τα δικά μας τριαντάφυλλα, αλλά αποτελούν απόδειξη ότι ακόμα και στις πιο αντίξοες συνθήκες η ελπίδα μπορεί να ανθίσει.

Λαμπεροί, άσπροι αμμόλοφοι καλύπτουν για μίλια τη νότια ακτογραμμή της Σοκότρα.

Τουλάχιστον δέκα ήδη θαλασσοπουλιών βρίσκουν καταφύγιο στη Σοκότρα ή στα μικρά νησιά που βρίσκονται γύρω της.

Ένα δέντρο frankincense μεγαλώνει στο Homhil, μία προστατευμένη περιοχή της ανατολικής πλευράς του νησιού. Τα αρχαία χρόνια, το ρετσίνι από αυτό το δέντρο χρησιμοποιούνταν ως άρωμα και ως θυμίαμα σε θρησκευτικές τελετουργίες.

Ένα θηλυκό γεράκι ταΐζει τα μικρά του που περιμένουν –όχι και τόσο υπομονετικά- στη φωλιά τους.

Φωτογραφίες: Mark W. Moffett και Michael Melford

Κείμενο:Ειρήνη Λαλίδου για τη Youropia