Δι’ευχών και εις υγείαν

Δι’ευχών! Κι αν μην τι άλλο, δοξάστε την όποια ύψιστη δύναμη στην οποία πιστεύετε, έστω και την τύχη σας, που είμαστε ακόμα όρθιοι.

Τη βγάλαμε και φέτος, με «νηστεία» διαρκείας, προσευχές και τάματα, να φτάσουμε σώοι να γιορτάσουμε το Πάσχα και μαζί με τον επιτάφιο να κάνουμε μια γύρα στα λημέρια της ατέρμονης πίστης ότι όλα θα πάνε καλά.

Μέσα σε κλίμα εν μέρει θρησκευτικό κι εν μέρει γιορτινό, βάλαμε τη μάσκα του «καλού χριστιανού», σταυροκοπηθήκαμε και χαρίσαμε συγκρατημένα χαμόγελα.  

Με ύμνους σε άγια και ιερά, στρώσαμε το δρόμο να περάσει μεγαλοπρεπέστατα η υπομονή μας και με προσευχές καλύψαμε αμαρτωλές σκέψεις και άσεμνα λόγια, που μήνες μας συνόδευαν στην καθημερινότητά μας. 

Και τα κεριά αναμμένα να λιώνουν, παρασύροντας μέσα στις φλόγες που τρεμόπαιζαν σε κάθε άγγιγμα του αέρα, το στοιχειωμένο βλέμμα μας που μάταια αναμένει να δει θαύματα. Και η σκέψη χαμένη μέσα σε βαθιά περισυλλογή να λησμονεί παλιές ήρεμες και ίσως καλύτερες μέρες. 

Και μετά από τόσα «Δι’ευχών», φτάνει η ώρα να γεμίσει επανειλημμένως το ποτήρι και να πιούμε εις υγείαν, της δικιάς μας και των συμποτών μας. Σηκώνοντας το ποτήρι πιο ψηλά από το καθιερωμένο να ευχηθούμε και να παρασυρθούμε στη μέθη της στιγμιαίας χαράς, ως σαν εξαίρεση, προτού επανέλθουμε στην τρομακτικά αβέβαιη πραγματικότητά μας. 

Είθε για όσους πιστεύουν, οι προσευχές τους να τους αξιώσουν να βιώσουν κάποιο θαύμα. Είθε και γι’ αυτούς που δεν πιστεύουν να πιουν ένα ποτηράκι παραπάνω εις υγείαν των αναμνήσεων και των ονείρων τους. 

Δι’ευχών και εις υγείαν λοιπόν…

Νικολέτα Μπάραλη για τη Youropia