Μια
φορά κι έναν καιρό, ζούσε στο Λονδίνο μία καλλιτέχνης που της άρεζε να
δημιουργεί τους δικούς της παραμυθένιους κόσμους μέσα από κάθε βιβλίο.
Το όνομά της ήταν Su Blackwell κι αυτές είναι οι δημιουργίες της:
«Δύο πράγματα είναι ατέλειωτα: το σύμπαν και η ανθρώπινη βλακεία, όμως για το σύμπαν δεν είμαι ακόμα σίγουρος» (Albert Einstein)
Όταν πριν κάποιες μέρες έσκασε η είδηση για μία οργάνωση ομογενών που
είχε μαζέψει αμερικάνικα ομόλογα ύψους 600 δις δολαρίων, με τα οποία
προτίθετο να εξαγοράσει το σύνολο του ελληνικού χρέους υπό κάποιους
όρους, απλά γέλασα και την προσπέρασα. Λάθος μεγάλο γιατί αυτή η είδηση
συνεχίζει να με… στοιχειώνει μέχρι σήμερα, καθώς όποιο ενημερωτικό site
κι αν ανοίξω, τη βλέπω μπροστά μου. Καιρός, λοιπόν, να ξορκίσουμε μαζί
τους δαίμονες μας…
Η UNESCO δημοσιεύει κάθε χρόνο μία λίστα
με τα Μνημεία Παγκόσμιας Πολιτιστικής Κληρονομιάς που βρίσκονται σε κίνδυνο. Για το
2012, η συγκεκριμένη λίστα περιλαμβάνει συνολικά 38 τοποθεσίες, εκ των
οποίων οι πέντε είναι νέες προσθήκες. Ας τις γνωρίσουμε:
Στον
πλανήτη μας υπάρχουν χιλιάδες μέρη που αξίζει να επισκεφτείς είτε για
τη σπάνια φυσική ομορφιά τους είτε για την ιστορική τους αξία. Για
κάποιους, όμως, από αυτούς τους προορισμούς, ο χρόνος μετράει
αντίστροφα…
«Είναι δυνατόν τέτοια μέρη να υπάρχουν στ’ αλήθεια;»
Η πρώτη ερώτηση που έρχεται αυθόρμητα στα χείλια σου, βλέποντας τις
παρακάτω φωτογραφίες. Το βλέπεις, αλλά δε μπορείς να το πιστέψεις… Πώς
γίνεται αυτά τα παραμυθένια τοπία να υπάρχουν στην πραγματικότητα και
μάλιστα να αποτελούν μέρος μίας πόλης;
Τα τελευταία δύο χρόνια όλο και πιο συχνά γίνονται γεγονότα που μας σοκάρουν, μας αφήνουν με το στόμα ανοιχτό, μας θυμώνουν, μας εξοργίζουν και κοινώς μας «ρίχνουν» από τα σύννεφα που τόσο καλά έχουμε βολευτεί. Και μετά, επιστρέφουμε πάλι στην αγαπημένη μας καθημερινότητα, στο λήθαργό μας, στα λατρεμένα μας άσπρα «σύννεφα» μέχρι να έρθει μας ξυπνήσει –παροδικά- η επόμενη σφαλιάρα.
Στη
Μαλαισία υπάρχει ένα τροπικό δάσος τόσο παλιό που κάνει το δάσος του
Αμαζονίου να φαίνεται… παιδάκι μπροστά του. Το Ταμάν Νεγκάρα, που στην
τοπική διάλεκτο σημαίνει «εθνικό πάρκο», απλώνεται ανενόχλητο εδώ και
130 εκατομμύρια χρόνια στη Μαλαισιανή χερσόνησο.
Όταν όλα γύρω μας αλλάζουν με καταιγιστικούς ρυθμούς, γίνεται η δημοσιογραφία να παραμένει «κολλημένη» σε νόρμες και μοντέλα περασμένων δεκαετιών; «Όχι» απαντά ο Robert Picard, ειδικός στα «Οικονομικά των ΜΜΕ», καλώντας τους δημοσιογραφικούς οργανισμούς να αλλάξουν, αν θέλουν να επιβιώσουν…
Το στόρι λίγο-πολύ αναμενόμενο. Η ανθρωπότητα κινδυνεύει, οι θεοί «τα βρίσκουν σκούρα» και μόνο ένας ημίθεος μπορεί να βγάλει το «φίδι από την τρύπα»… Όπως και να το κάνουμε, η Οργή των Τιτάνων βασίζεται στην ελληνική μυθολογία με λίγες αμερικάνικες πινελιές, ή ίσως με πολλές, αν σκεφτεί κανείς ότι κατά τη διάρκεια της ταινίας παρελάσουν μπροστά στα έκπληκτα μάτια μας διάφορα «τέρατα» της αρχαιότητας…
Ποταμός Τιανούκσα, Ρωσία. Χιόνι και κρύο. Ένα παχύ στρώμα πάγου έχει καλύψει όλο το ποτάμι που πλέον θυμίζει εύθραυστο παγοδρόμιο για τους πιο τολμηρούς. Εντυπωσιακό θέαμα. Η μαγεία, όμως, βρίσκεται αλλού…
Ισλανδία. Χειμώνας. Το ηφαίστειο Fimmvvrpuhals βρυχάται, εκτοξεύοντας φλόγες και λάβα στη χιονισμένη γη. Στο νυχτερινό ουρανό τα φώτα του Σέλας στήνουν χορό… Ο φωτογράφος James Appleton βρίσκεται στο σημείο και καταφέρνει να «αιχμαλωτίσει» με τη μηχανή του αυτό το απαράμιλλης ομορφιάς θέαμα. Απολαύστε το!
Ο Αμερικανός γλωσσολόγος Noam Chomsky συνέταξε μία λίστα με τις 10 στρατηγικές χειραγώγησης που χρησιμοποιούν τα Μέσα Μαζικής Εξημέρωσης… Αν κάτι από αυτά σας φανεί γνωστό, μην τρομάξετε! Απλά κλείστε την τηλεόραση κι ανοίξτε τα μάτια σας…